καμπανάρης

και καμπανάρος, ο (Μ καμπανάρης)

1. κωδωνοκρούστης, ιδίως μοναστηριού

2. γεν. νεωκόρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καμπάνα + κατάλ. -άρης*, πρβλ. αλογ-άρης, τραπεζ-άρης

ο τ. καμπανάρος από μεταπλασμό τού καμπανάρης κατά τα ουσ. σε -ος].